پاهای مسافر تاول زده بود، و به دشواری قدم از قدم بر می داشت. می گفت: ببینید ای مردم، این پای تاول زده ، پاداش گام زدن در راه خداست. 

جوانمرد از آن حوالی می گذشتف به مسافر گفت: اما راه خدا را با پا نمی توان پیمود، این راهی است که تنها با دل میتوان رفت. با دلت برو، آنقدر تا دلت تاول بزند. 

جوانمرد رفت، جوانمرد با دلش رفت و هیچ کس نمی دانست که او دلش تاول زده است.