موسیقی تاجیکستان

در حالی که این متون را مینویسم حسرتی عمیق در وجودم احساس میکنم از بی کفایتی شاهان قاجار که افغانستان را به انگلیس ها و تاجیکستان و و ازبکستان را به روسها فروختند. همچنین حسرت از در این دویست سال چه بر سر فرهنگ ایران ما آمده است که من به جرات میتونم بگم مردمی که امروز در کشورهای افغانستان و تاجیکستان و ازبکستان زندگی میکنند به مراتب از ما ایرانی ترند !

موسیقی تاجیکی

اگر من فارابی را بیشتر بخاطر فیلسوف بودنش میشناسم و کتاب الحروف آن را بخاطر مقولات ۱۰ گانه ارسطو خوانده ام نیک میدانم که او یک موسیقیدان بود. شاید فارابی را نخستین فیلسوف ایرانی بدانیم، اگرچه قبل از آن فیلسوف ایرانی کندی هم بود ولی چون فیلسوف بزرگی نبود نام چندانی در تاریخ ایران از او به جا نماند و پس از فارابی ، ابو علی سینا که یکی از مفاخر فلسفه ، طب و موسیقی است در بخارا (که امروزه در ازبکستان است) متولد شد.

ساز تار که از کاسه و نقاره تشکیل شده است که روی آن با پوست بره تو دلی پوشیده شده است، مادر سازهای ایرانی است. سازی که حسین علیزاده و لطفی را به جهان شناساند. اما میدانید قدمت آن به دوران ساسانی میرسد؟ وقتی اعراب به ایران یورش بردند، صدای تار آنها را شیفته و مجنون میکرد. بنی امیه از ساز تار بسیار استفاده میکرد، بعدها وقتی خلافت بنی عباس شروع شد بخاطر دشمنی با بنی امیه اگر از خانه ای صدای تار بلند میشد، به آنجا یورش میبردند و وحشیانه همه را باد کتک میگرفتند و ساز تار را نابود می کردند. در همان زمان ابن سینا با همان پرده بندی تار، ساز سه تار را اختراع کرد که صدایش آنقدر بلند نبود تا صدا از خانه بیرون نرود و از دست شرطه های عباسی در امان باشد،

دولتمند خلف

وقتی دولتمند خلف این شعر مولانا جلال الدین بلخی را با همان سازهای قدیمی و سنتی میخواند و با همان لهجه ای که گویی مولانا سخن میگفته میسراید و می خواند من حظ میبرم. اگر شما از این آهنگ حالتان به هم میخورد و دوست دارین این خواننده های پاپ مسخره و مضحک که تو برنامه دور همی مهران مدیری می آیند را گوش کنید، شما دچار بیماری از خود بیگانگی  یا  الیناسیون هستید.

دولتمند خلف که حالا هفتاد سالش است بیشتر عمرش را در حکومت سوسیالیستی و کومونیستی شوروی زندگی کرده است. امروزه زبان رسمی ازبکستان روسی است و فارسی را پنهانی در خانه ها سخن میگویند. ننگ بر دولتمردان ازبکستان یه یوسف درونشان را به زر ناسره فروخته اند.

اما در تاجیکستان زبان رسمی کاملا فارسی است و البته خیلی مردم به زبان روسی هم تکلم میکنند.

ای کاش میتوانستم با تمام توانم فریاد بزنم و به مردم تاجیکستان بگویم، زبان روسی را رها کنید و به پارسی اصیل خودتان تکلم کنید و زنده باد تاجیکستان و افغانستان که زبان رسمی آنها پارسی است.

من که میدانم اجداد پدری من تا سه چهار نسل در تهران بودند و قبل از آن در زمان قاجار از کاشان به تهران آمده اند، بسیار زیاد خواب دیدم که با پای برهنه در کویر به سمت شرق در حرکت هستم و وقتی از من میپرسند کجا میروی نام کابل و بلخ را به زبان می آورم. نمیدانم شاید این کودک همزاد من از هشتصد سال پیش یک افغانی یا تاجیکی بوده است و عاشق سینه چاک مولانا جلال الدین محمد بلخی  ، شاید من یک سوم عمرم رو در فضای مجازی جنگیده ام که به همه بگویم نگویید ملای روم ، نگویید رومی ، مولانا نه ترک ها تعلق داره و نه ترکیه، در آن زمان هم اصلا نه عثمانی بوده نه ترکیه ای، آن سرزمین قونیه تحت سلطه امپراطوری روم شرقی بوده است. از این پس هرگز به مولانا نگویید رومی که این خیانت به فرهنگ خودمان است.

و بدانیم که آن زمان که فردوسی بزرگ گفت:

چو ایران مباشد تن من مباد

ایران آن روز شامل افغانستان امروزی، تاجیکستان امروزی، ازبکستان امروزی، قسمتهایی از پاکستان هم بوده است.