از محمد علی کلی جملات نقض زیادی به جا مانده است.
اما من اینجا قصد ندارم از جملات قصار و نقض محمد علی کلی استفاده کنم. بلکه از یکی از تجربیاتی که از آن استفاده کردم می خواهم بنویسم.
چگونه رقبای خود را نابود میکرد!
اگر به شیوه محمد علی کلی در ناک اوت کردن رقبای خود دقت کنید میتوانید آن را در زندگی خود به کار گیرید.
اینکه از کلمه رقبا استفاده کردم به این دلیل است که در رینگ بوکس کسی دشمن کسی نیست. رقیب و حریف همدیگر هستند.
اما دنیای امروزی لزوما رینگ بوکس نیست و به همین دلیل مردمان این دنیا نه تنها در کارهایشان با رقبا و حریفان مواجه میشوند بلکه در کارزار زندگی با دشمنانی هم روبرو میشوند. دشمنانی که ممکن است به مال و جان شما صدمه بزنند ، و یا بخاطر پول دست به هر کاری بزنند. خیلی وقت ها قوه قضاییه به عنوان یک قوه قهریه می تواند کارگشا باشد، گاهی اوقات هم کاری از قوه قضاییه بر نمی آید. اما خود مردم می دانند که چطور میتوانند به بدخواهان و دشمنان خود بفهمانند که از موضع قلدری خود پایین بیایند و آن سخن معروف که رحم کن تا به تو رحم کنند را متوجه بشوند.
محمد علی کلی از شیوه های مختلف استفاده می کرد
محمد علی کلی برای غلبه بر حریفان خود همیشه بر روی یک سری تکنیک تکراری تکیه نمیکرد. او مدام از روش ها مختلف استفاده میکرد. گاهی اوقات در رینگ یکی از روش ها جواب نمی داد ، از روش دیگری استفاده میکرد و گاهی اوقات چند روش را با هم ادغام میکرد، مثلا همزمان از سرعت فوق العاده بالا و قدرت بسیار بالا همزمان در زمان مناسب استفاده می کرد.
محمد علی کلی هرگز ضربه نهایی را اول نمیزد
خیلی وقت ها راهکارها ، قدرت ها و تکنیک های بسیاری در دست افراد است ولی افراد قوی ترین آن را در اولین مرحله رو میکنند. این کار در مدیریت تجارت امروزی جواب نمی دهد. مثلا در تجارت شما دشمن ندارید (البته شاید هم داشته باشید) اما رقیب فراوان دارید. نباید آن چیزی که نقطه قوت نهایی شماست رو کنید. گاهی وقت ها لازم است که در ابتدای کار به اصطلاح با چراغ خاموش حرکت کنید به گونه ای که رقبای بیزنسی شما ندانند که شما چه میکنید. اصلا از چه تکنیکی استفاده میکنید یا چه استراتژی در ذهن خود دارید.
بعد که کمی قدرت گرفتید ابتدا باید با ضربات کم حریف خود را خسته کنید. محمد علی کلی به رقص پای خاص خودش مشهور بود. او با آن شیوه رقص پا به سرعت تغییر مکان میداد و حریف خود را گیج میکرد وقتی تمرکز ذهن حریف از بین میرفت یک ضربه میزد. اما این ضربه ها هیچ کدام ضربه نهایی نبودند. ضربه هایی بودند که حریف خود را با آنها خسته میکرد.
حریف کلافه شده و دائم ضربات کوچک دریافت میکند و کم کم قوای خود را از دست می دهد. محمد علی کلی بر روی مسابقه کاملا تسلط دارد. اما هنوز برای ضربه نهایی بسیار زود است.
او مانند زنبور هایی که مدام نیش میزنند ضربات کوچک را به حریفان خود میزد تا جایی که رمق و جان طرف مقابل را به تحلیل میبرد.
حالا نوبت به ضربه نهایی است.
اگر به فیلم های مانده از مسابقات محمد علی کلی مراجعه کنید می فهمید که او در لحظات آخر در فرصتی مناسب چنان ضربه مهلکی را با بالاترین سرعت و با بیشترین قدرت به طرف مقابل می کوبد.
ضربه نهایی محمد علی مهلک است.
حریفان معوملا برای چند ثانیه از هوش میرفتند و بر روی زمین می افتادند و مسابقه به نفع محمد علی کلی تمام میشد.
ما امروزه حتی در جنگ ها هم این مساله را میبینیم. در جنگ های امروزی سعی میکنند تا جایی که میتوانند جنگ را فرسایشی کنند ، در یک زمان واحد نمی آیند و بمب اتم بزنند. جنگ جهانی دوم با انداختن دو بمب اتمی بر شهر ناکازاکی و هیروشیما برای همیشه پایان یافت و هیتلر به زباله دان تاریخ پرتاب شد. اگرچه من به شدت این حد از وحشیگری آمریکایی ها را همیشه محکوم کرده و میکنم، اما این استراتژی جنگ است. قدرت های برتر نمی گذارند دشمنانشان در جنگ ها بفهمند که نیروهای آنها در چه سطحی از توانایی هستند. حتی بسیاری از سلاح هایشان مخفی است و کسی جز سیستم اطلاعاتی خودشان نمیدانند که چه سلاح هایی در اختیار دارند.
پس اگر ضربه ای نه چندان سنگین و کوچک از کسی خوردید که روحتان هم خبر نداشت، هشیار باشید که شاید توان آن شخص ده ها و صدها برابر است و دارد از تکنیک محمد علی کلی استفاده میکند. اگر توان در خود میبینید می توانید ادامه دهید و اگر نمی بینید از راه دیگری مشکل را حل کنید که به ضربه نهایی و مهلک نرسد.
و لسان الغیب حافظ شیرازی چقدر زیبا در مواجه با حریفان به خدای خود توکل میکند و به زیبایی هر چه تمام تر میگوید:
ماییم و نوای بی نوایی بسم لله اگر حریف مایی
یعنی من اگر خودم نوایی جز بی نوایی نداشته باشم وقتی خدا با من است، تو چه حریفی هستی.
