اولین بار که این ویدئو رو دیدم ، مست و مسحور شدم هم از شعر و هم از آواز محمد رضا شجریان

حلاج وشانیم که از دار نترسیم

مجنون صفتانیم که در عشق خداییم

اینکه من چه لذتی بردم از آواز شجریان در این تک بیت به وصف نمی آید، اما این شعر را هرگز نشنیده بودم.

اما تشخصی دادم که شعر احتمالا از مولانا هست. میدانستم که از حافظ یا سعدی نیست. سبکش به حافظ و سعدی نمی خورد.

شعر را پیدا کردم و بسیار شگفت زده شدم. این شعر را منسوب به مولانا می دانند ولی شاعر واقعی این غزل خود شمس تبریزی می باشد.

سپس آواز کل استاد محمدرضا شجریان را پیدا کردم. محشر بود. فوق العاده ، تحریر های او بعد از این بیت بسیار محکم است که از عهده هر کسی بر نمی آید.

هم شعر و هم آواز را اینجا می گذارم تا حظ کنید.

ما در ره عشق تو اسیران بلاییم

کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم

بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم

بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم

زهدی نه که در گنج مناجات نشینیم

وجدی نه که بر گرد خرابات برآییم

نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم

اینجا نه و آنجا نه چه قومیم و کجاییم

حلاج وشانیم که از دار نترسیم

مجنون صفتانیم که در عشق خداییم

ترسیدن ما چون که هم از بیم بلا بود

اکنون زچه ترسیم که در عین بلاییم

ما را به تو سری است که کس محرم آن نیست

گر سر برود سر تو با کس نگشاییم

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است

بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم

و اما صدای ملکوتی استاد محمد رضا شجریان: