پیر اگر باشم چه غم، عشقم جوان است ای پری

وین جوانی هم هنوزش عنفوان است ای پری

هر چه عاشق پیر تر عشقش جوانتر ای عجب

دل دهد تاوان اگر تن ناتوان است ای پری

پیل مــاه و سال را پهلو نمی کردم تهی

با غمت پهلو زدم، غم پهلوان است ای پری

هر کتاب تازه ای کز ناز داری خود بخوان

من حریفی کهنه ام درسم روان است ای پری

یاد ایامی که دل ها بود لبریز امید

آن اوان هم عمر بود این هم اوان است ای پری

روح سهراب جوان از آسمان ها هم گذشت

نوشدارویش، هنوز از پی دوان است ای پری

با نواهــای جـــرس گاهی به فریادم برس

کین ز راه افــتاده هم از کاروان است ای پری

کام درویشان نداده خـدمت پیران چه سود

پیر را گو شهریار از شبروان است ای پری

۱۳۵۹ – ۱۲۸۵ = ۷۴   (۱۳۷۴)!!!!

۱۳۷۰ – ۱۳۵۹ = ۱۱

۱۲۹۶ – ۱۲۸۵ = ۱۱

۱۳۶۷ – ۱۲۸۵ = ۸۲

۱۳۹۵ – ۱۲۹۶ = ۹۹

۹۹ – ۸۲ = ۱۷ سال حسرت معشوقه شهریار

زمانه بی پدر و مادر است