تا به حال شده که برین دنبال یک شهید بگردین و پیداش کنید و از طلبکارانه بخواهید که کارش رو تموم کنه؟
بالاخره اون شهیدی که تو کوچه پس کوچه های ده ونک بود رو پیدا کردم. سید علی بدیهی، دو تا نکته جالب اینکه اولا سید بوده و دوم اینکه روز تولدش تنها دو روز با من تفاوات داره. تنها دو روز. تنها سیزده سال از من بزرگتر بوده که این سالها بهم ثابت کرد سیزده سال یک لحظه بیشتر نیست.
شهید کیست؟ 
شهید یک واژه نیست که رو هر کس که کشته شد بگذارند! همه مردمان دنیا گمان میکنند بر حقند و دشمنان بر باطل.
شهید واقعی کسیست که هم بر حق است و هم در آن دنیا میتواند یک کار بزرگ کند.
و اصلا به همین خاطر اسمش را شهید گذاشته اند.
او شاهد هست و شهادت میدهد.
به چه چیزی شهادت میدهد. به ظلمی که بر نفس خودش رفته و به ظلمی که به تمام بشریت رفته در دادگاه الهی شهادت میدهد. او شهادت میدهد که مهر و امضا و وفای به عهد یعنی چه !
نهم شهریور ۱۳۴۶، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش سیدناصر و مادرش، بی بی نام داشت. تا دوم متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند. به عنوان جهادگر در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم بهمن ۱۳۶۱، با سمت مسئول تدارکات در فکه بر اثر اصابت ترکش خمپاره توسط نیروهای عراقی شهید شد. مزار او در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.
مَن عشق فعفّ فکتَم فمات فهو شَهید.
هر کس عاشق شود و آن را پنهان نگه دارد
و پرهیزکاری پیشه کند و در حال بمیرد، شهید مرده است.
حدیث نبوی
غزلی از سعدی
ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست
با ما مگو به جز سخن دل نشان دوست
حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود
یا از دهان آن که شنید از دهان دوست
ای یار آشنا علم کاروان کجاست
تا سر نهیم بر قدم ساربان دوست
گر زر فدای دوست کنند اهل روزگار
ما سر فدای پای رسالت رسان دوست
دردا و حسرتا که عنانم ز دست رفت
دستم نمی‌رسد که بگیرم عنان دوست
رنجور عشق دوست چنانم که هر که دید
رحمت کند مگر دل نامهربان دوست
گر دوست بنده را بکشد یا بپرورد
تسلیم از آن بنده و فرمان از آن دوست
گر آستین دوست بیفتد به دست من
چندان که زنده‌ام سر من و آستان دوست
بی حسرت از جهان نرود هیچ کس به در
الا شهید عشق به تیر از کمان دوست
بعد از تو هیچ در دل سعدی گذر نکرد
وان کیست در جهان که بگیرد مکان دوست
