به نظر من این آیه یکی از قشنگترین آیه های قرآن هست . ای کسانی که ایمان آوردید به عهد ها و پیمان های خود وفا کنید! خدا در این آیه فقط مومنان را مخاطب قرار میدهد نمی گوید ای انسان ها، نمی گوید ای خلق شدگان، نمی گوید ای بشر، نمی گوید ای مسلمانان، به عبارتی از کسانی که ایمان نیاورده اند نباید انتظار وفای به عهد داشت. خدا نمی گوید عهد و وفای مشروط بجای آورید. میگوید به هر عهد و پیمان و عقدی که بستید وفا کنید. بدون شرط، بدون قید و بند. تو اگر مومنی وفا کن ! تو اگر عاشقی وفا کن. بدون شرط و شروط بدون تاریخ انقضا. حتی نمی گوید ای کسانی که اسلام آورده اید ، میگوید ای کسانی که ایمان آورده اید، پس ایمان آوردن و مومن شدن از مسلم و تسلیم و مسلمان شدن بالاتر است. چه بسا افرادی که تسلیم و مسلمان باشند ولی در ته قلبهایشان ایمان نباشد و چه بسیار افرادی که مسلمان نباشند ولی در اعماق وجودشان ایمان به خدا موج می زند.
تنها شرط وفای به عهد ایمان داشتن به خداست نه مسلمان بودن. کاری نداشته باشیم که طرف مقابل ما جفا میکند، عهد میشکند؟ مذاکرات سعدآباد را فراموش کند. مهر های زده شده زیر درختان چنار را از هم میگسلد. برنامه اقدام مشترک را پاره می کند یا نه. کاری نداشته باشیم طرف مقابل ما به چه صورت وجدان خود را برای جفا کردن خیانت کردن و از هم گسستن پیمان ها رها می کند. هر کاری که طرف مقابل کرد. تو اگر مومنی وفا کن به عهدی که بسته ای، چه کلامی، چه مکتوب، چه مثل بچه ها با حلقه زدن انگشت کوچک و گفتن قول قول تا روز قیامت.
بر شاه خوب رویان واجب وفا نباشد
ای زرد روی عاشق تو صبر کن وفا کن
مولانا
