سرانجام انتظارم به سر رسید و اجرای پارسا خائف را در فینال برنامه عصر جدید دیدم
از طرفی من خود کسی بودم که از پارسا خائف همیشه حمایت کرده بودم و همیشه میترسیدم که اجرای فینال او به خوبی اجراهای قدیم او نباشد و متاسفانه همین اتفاق هم رخ داد.
آیا من باید طرف پارسا خائف را بگیرم یا به سنتگرایی خود ادامه دهم و راه اساتید بزرگی چون محمدرضا شجریان، حسین علیزاده ، محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان و دیگر اساتید موسیقی اصیل ایرانی را ادامه دهم؟
ابتدا اجرای آخر پارسا خائف را در فینال عصر جدید ببینیم را با هم ببینیم:
قرار دادن ویدئو با من صنما همایون شجریان به منظور قیاس نیست:
از این جهت نباید پارسا خائف را با همایون شجریان قیاس کنیم که همایون یک استاد تمام عیار است که استادش پدرش محمد رضا شجریان و به قول حافظ: تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف / مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی .
اما نکته ای که در این موسیقی همایون میبینید که در انیمیشن هم قابل مشاهده است، وجود سازهای غربی مانند گیتار برقی و جاز و …. می باشد که صدای آنهاه در گوش کاملا میپیچد.
برخی این نوع موسیقی را موسیقی تلفیقی می نامند، اما این تلفیق مثلا تلفیق موسیقی سنتی با مثلا ساز تار و صدای آرام مثلا پیانو کلاسیک نیست. گیتار برقی چیزی فراتر از تلفیق است، موسیقی سوار بر صدا شده است، صدای آن بر روی مغز خواننده است، موسیقی غربی کلام شرقی را در خود حل کرده است. در این نوع موسیقی تلفیقی این موسیقی سنتی ایرانی است که تباه میشود، این شعر حضرت مولاناست که تباه میشود. جالب اینکه پدر همایون یعنی استاد محمد رضا شجریان هم این قطعه را با سازهای سنتی در موسیقی ردیفی اجرا کرده است و بسیار زیباتر و دلنشین تر از اجرای پسر است.
دیگران چه میگویند:
محمد رضا شجریان از نحوه خواندن پسر خود دفاع میکند و میگوید من در جوانی شاید می توانستم اینگونه بخوانم ولی این پسر خلف ما نمیدانم چطور این موسیقی را اجرا کرده است. منظور آواز ها و تحریر های محکم (نه تحریر هال شل و ول) در این موسیقی است. محمد رضا شجریان کل موسیقی با آهنگسازی سهراب پورناظری را تایید نمیکند و فقط صدا و حنجره پسر خود را مورد تمجید قرار میدهد.
اما افراد دیگری که در حوزه موسیقی اصیل و ردیف ایرانی فعال هستند هم نظراتی داشتند که از همه بهتر سخنان استاد حسین علیزاده در مورد این نوع موسیقی است، او حتی این موسیقی را تلفیقی نمیداند و مستقیم میگوید که همایون پاپ میخواند، و در مورد آهنگ آرایش غلیظ میتوان گفت که او راک اند رول میخواند ، گویی الویس پرسلی زنده شده است و تحریر یاد گرفته است و گیتار برقی خود را روشن کرده و روی صحنه میخواند و میرقصد. استاد حسین علیزاده این موسیقی را نمی پسندد و این موسیقی را موسیقی بازاری و عوام پسند میداند.
سخنان استاد حسین علیزاده در دانشگاه یو سی ال ای آمریکا
حق با حسین علیزاده است، مردم ما حوصله موسیقی سنتی را ندارند، موسیقی سنتی و ایرانی ما هم چند وقت دیگه توسط کشورهای مجاور مانند مولانا و فارابی و ابن سینا مصادره میشه.
من به همان اندازه که از عربزدگی منتفرم به همون اندازه هم از غربزدگی متنفرم و آثار منفی غربزدگی را بسیار بیشتز از عربزدگی میدانم.
البته صبحت استاد شجریان در مورد آلبوم شوق نامه بود که در اینترنت این نقل رو با این آهنگ ادیت کرده بودند
درسته اما اگر پاپ خواندن همایون شجریان را بررسی کنیم از سال ۹۱ به اینور شدت گرفت و تقریبا تمام موسیقی ها کاملا پاپ بود. این را استاد حسین علیزاده نگفته اند نظر شخصی من است، که افرادی مانند سهراب پورناظری حنجره ملکوتی همایون را که از پدر به ارث برده پله ای برای محبوبیت و پرواز خود کرده اند. شما مقایسه کنید آهنگسازان پدرش استاد محمد رضا شجریان را، که کسانی بودند چون محمد رضا لطفی ، استاد حسین علیزاده و یا استاد پرویز مشکاتیان با آهنگ سازهای همایون شجریان فاصله از فرش است تا عرش
من با اینکه سواد شما رو در موسیقی سنتی ندارم. وقتی که آهنگ آرایش غلیظ زده شد و پارسا شروع به خواندن کرد، سرگیجه و حالت تهوع گرفتم .
دیشب آریا عظیمی نژاد داشت پاچه خواری استاد حسین علیزاده رو میکرد، این یعنی تایید این چیزی که شما از حسین علیزاده در دانشگاه آمریکایی نوشته اید همه درست بوده.
آیا آهنگ های دیگه همایون شجریان مثل چرا رفتی و … هم پاپ هستند؟
حسین علیزاده کجا، آریا عظیمی نژاد و ترکاشوند و این صداسیمایی ها کجا؟ استاد علیزاده اصلا صدا سیما رو به هیچ حساب نمیکنه ! و بله آهنگ چرا رفتی و تمامی آهنگ های دیگر چهار پنج دقیقه ای اون آلبوم همه پاپ هستند. اگر سخن استاد علیزاده را گوش کرده باشید گفتند که این نوع موسیقی شنونده انبوهی داره و پول خوبی هم توش هست. و خواننده ها میتونن انتخاب کنند که این سبک ها رو بخونند یا برن سراغ چیز اختصاصی تر. سالها پیش هم در رادیو فرهاد مهراد که خود بزرگترین خواننده پاپ بود گفت هر چه جلو میرویم گرایش مردم به ابتذال در هنر بیشتر هست تا به ذات واقعی هنر، و ما امروز میبینیم که پیج مثلا امیر تتلو چند میلیون فالوئر داشت!
پریناز هستم از آلمان، فقط بگین شما که این همه از پارسا خائف در همین سایت حمایت کردین چطور فهمیدین که اون در فینال حذف میشه؟ یا به عبارت دیگه قهرمان نمیشه؟
در هنر پارسا خائف شک ندارم. چیزهایی که در اول نشدنش موثر بود ، انتخاب موسیقی بسیار بسیار بد توسط حمیدرضا ترکاشوند و اجرای بدتر اون موسیقی توسط پارسا خائف بود. موسیقی ایرانی به ردیف زنده است. سازهای ایرانی حرمت دارند ، من موسیقی آرایش غلیظ رو بد نمیدونم ، مبتذل میدونم. استفاده از گیتار برقی در آواز ایرانی نه نو آوری هست و نه خلاقیت و نه موسیقی تلفیقی ابتذال محض است. اون ساز باید دست الویس پرسلی و مایکل جکسون باشه. حال فرض کنید این موسیقی مبتذل که اجرای بسیار سختی داره که فقط همایون شاید از عهده اون بر بیاد به یک بچه چهارده ساله داده بشه، مسلما گند کاری بیشتر میشه. حتی اگر مثل همایون شجریان بی ایراد و با تحریر های قوی هم میخواند باز حذف میشد. البته غره شدن خودش به خودش هم بی تاثیر نبود دیدین که اسم خودش رو اول نوشته بود و اون دو نفر که تواضع پیشه کردند و اسم خودشون رو آخر نوشتند اول و دوم شدند.
ای بابا ! شما از فتحی روشن بهتر پیشبینی کردی؟ از کجا فهمیدی پارسا اول نمیشه ؟ و چرا گفتی این بدترین اجرای اون بود.
اون اگر غیب میدونست اسم خودش رو اول نمی نوشت. تو پاسخ به نظر دوستان توضیح دادم از کجا فهمیدم پارسا خائف پیروز نخواهد شد. باز هم گفتم که چرا بدترین اجرا بود. بیشتر بر میگرده به بدترین انتخاب یعنی آهنگ آرایش غلیظ با سازهای غربی و اجرای بسیار بد پارسا خائف! برای او قبایی را انتخاب کردند که بسیار به تن او گشاد بود، و اصلا موسیقی خوبی نبود. نمیشه از موسیقی ایرانی به راک ان رول پرید و حتی شعر مولانا رو لجن کشید این جمله آخر در مورد شخص همایون شجریان و سهراب پورناظری هم صدق میکنه.